Dagboek van een pelgrim - Inleiding

Samenvatting in ADOBE.PDF formaat

 

Dagboek WEEK 1

dagboek WEEK 2

dagboek WEEK 3

dagboek WEEK 4

dagboek WEEK 5

 

Verslag van een pelgrimage:

-         Vertrek van de Jacobuskerk te Rolde op 21 mei AD 2003

-         Aankomst bij de Jacobuskerk te Santiago de Compostela 25 juni AD 2003

-          

Waarom niet gaan?

“Ik vrees dan ook dat het dwaasheid is als ik me laat overhalen die reis te maken.”

La Divina Commedia,  (Hel) Canto II

 

Waarom wel gaan?

 

Download hier de samenvatting in PDF formaat

Waarom begin je aan zo’n onderneming: een fietstocht van een kleine  2800 kilometer van Drenthe naar Gallicië? Vooraf spelen verschillende overwegingen daarbij een rol. Achteraf is het moeilijk aan te geven wat nu de doorslag gegeven heeft. Paula van Cuilenburg geeft in Leven als een pelgrimsreis het advies om vijf redenen te bedenken om niet te gaan en vijf om wel te gaan. Laat ik dat  advies eens opvolgen.

 

Waarom niet gaan?

 

Bovenkant document

Het is opvallend hoe gemakkelijk de argumenten om niet te gaan zich opdringen. Ze worden door de omgeving en het eigen geweten aangedragen. Het kost dus niet zoveel moeite om een lijstje samen te stellen:

 

Het “ik zou het toch anders doen” argument

Een aantal mensen geeft aan dat het veel beter op zijn manier kan.  “Waarom ga je niet naar Jeruzalem in plaats van naar Santiago? “ Waarom ga je niet lopen in plaats van op de fiets?”  Waarom ga je alleen zonder metgezel?”

 

Het “we willen je er graag bij hebben” argument

Dit is natuurlijk een sympathiek argument, en verdient alle aandacht. “Kun je de verjaardag van je vrouw en de familiedag wel missen?” In goed overleg met de meest nabije naasten kom je er wel uit.

 

Het “we kunnen je niet missen” argument

Dit is een vilein argument. Kan de gemeente wel zolang zonder jou? Draait de wereld wel door als jij er niet bent? Misschien ben je wel te belangrijk om zo lang weg te gaan? Ach, iedereen wil toch graag op een voetstuk staan. Naar mijn gevoel betekent je laten imponeren door dit argument dat je gevaarlijk dicht in de buurt komt van een knieval maken voor satan.

 

Het “we zijn bezorgd” argument

Stel dat je iets ernstigs overkomt onderweg, hoe kom je dan weer thuis? Een reëel argument, dat getuigt van zorgzaamheid. Het is goed om in ieder geval van te voren te bedenken dat er iets mis kan gaan.

Vlak voor het begin van de reis steekt bij mij ook de twijfel de kop op. Je kunt je op bepaalde punten trainen, maar feit is dat er in Drenthe geen bergen zijn. Hoe zal het gaan als ik in de Pyreneeën terecht kom? Zal ik fysiek en mentaal in staat zijn de reis af te maken? Of zal ik met hangende pootjes terug moeten keren? Vergelijkbare gevoelens zoals blijkens bovenstaand citaat Dante overvielen voordat hij zijn reis aanving.

 

Het “pietluttige” of “zakelijke” argument

Kun je een reis van 40 dagen, waarin je 24 uur per etmaal in touw bent, wel inpassen in een verlof van 13 weken van 40 uur. Nee, dat kan niet, dus je zult er heel wat “eigen tijd” in moeten stoppen. Je moet het wel echt zelf willen.

 

Hetgewetensvolle” argument

Dit is een heel sterk argument, want het doet een beroep op je geweten en je arbeids ethos en je bent tenslotte opgegroeid in de calvinistische traditie.  “Is zo’n fietstocht nu wel een verantwoorde invulling van een studieverlof?”, met andere woorden: is het alleen maar vakantie of heeft de gemeente er ook iets aan.

 

Waarom wel gaan?

 

Bovenkant document

Argumenten om iets niet te doen, of om het anders te doen zullen er altijd zijn. Ik concentreer me daarom liever op argumenten om wel te gaan. Ik heb mijzelf de vraag gesteld: “Waarom ga ik niet naar Santiago de Compostela?” En het antwoord dat ik mezelf gaf was: “Ja, waarom ga je eigenlijk niet?  Stap op de fiets en ga!”  Natuurlijk ga je niet zomaar op reis van de ene dag op de andere. Als ik in gedachten terug ga naar de oorsprong van dit idee, blijkt dat het toch minstens een jaar geleden is dat ik het besluit nam. Een reis vraagt geestelijke en lichamelijke voorbereiding. En er moeten voldoende argumenten zijn om te gaan. Hier komen mijn argumenten:

 

Dingen op een rijtje zetten

Ik had behoefte om een aantal vragen die bij mijzelf leefden te overdenken en op een rijtje te zetten, met name met betrekking tot mijn eigen spiritualiteit in relatie tot mijn leven en werken.

 

Confrontatie met je zelf aangaan

Een eenzame tocht van een week of vijf leek me daarvoor een goede gelegenheid. Zo’n reis dwingt je de confrontatie met je zelf aan te gaan, een advies dat psychiaters geven als je wordt getroffen door een burn-out. Maar daar hoef je natuurlijk niet op te wachten. Wellicht helpt zo’n reis een burn-out te voorkomen.

 

Ervaren hoe het is om op weg te zijn

Een pelgrimsreis kan worden gezien als symbool van de reizen die mensen maken in de loop van hun leven. Hoe is het om een initiatief te nemen, om een project te beginnen, waarvan je van te voren de uitkomst niet weet.

 

Gezondheid en leeftijd

Op een bepaalde leeftijd speelt de gezondheid een rol, beweging en inspanning zijn dan niet verkeerd. Het lijkt dan niet verstandig om te wachten op de vut. Tegen de tijd dat je er aan toe bent ben jij of is de vut er misschien niet meer.

 

Verantwoorde besteding van een studieverlof

Van te voren had ik al het vermoeden dat wat goed is voor de pastor in sommige gevallen ook goed is voor de kudde. Tijdens de pelgrimage werd dat alleen maar bevestigd. Een pastor die het aandurft zichzelf tegen te komen met al zijn tekortkomingen, die weet wat het is om helemaal stuk  te zijn, die aandacht besteedt aan zijn gezondheid om zo goed mogelijk te kunnen functioneren; die op weg durft te gaan ook al is de uitkomst niet zeker; zou dat niet goed zijn voor een gemeente?

 

Het thuisfront staat er achter

Zonder de stimulerende steun van het thuisfront zou het hele project in ieder geval niet mogelijk zijn. De Jakobsschelp die mijn schoonzus me meegaf voor voedsel onderweg zal zeker helpen om de moed er in te houden.

 

Santiago here I come

De uiteindelijke conclusie is geweest dat ik op weg ging. Ik ben gelukkig niet overdreven familieziek, noch heb ik last van een messias-complex, bovendien had ik me goed voorbereid en kan ik het redelijk met mezelf vinden, dus op 21 mei 2003 ving ik de reis aan.

 

Bovenkant document